Friday, April 13, 2012

Crepe Ginger

On August 28, 2011, I posted about "A Wild Flower". I noticed this flower while visiting KUMARBANDHA COLLEGE ( the backyard of the college). I asked the people there, and every one told me that it is a wild flower, native to that region and not of any use. It comes with first rain of the monsoon and by winter it dies away. But I noticed that it is similar to many decorative plants. I brought a couple of samples and grew that in JV. I was keen to popularize a native plant (which is normally written off as "junglee") can be really a high-profile posh indoor plant in bigcities. But could not proceed further.

Today, while browsing the net, I could locate adequate material for this "junglee' plant. This is not really junglee. It is called " CREPE GINGER". Here are some write up for the plant.
------------------------------------------------------------------------------------------
Taken from .. http://www.floridata.com/ref/c/cost_spe.cfm

Description
Crepe ginger is a tall and dramatic landscape plant with large dark green leaves arranged on the stalk in a spiral. This Costus can grow to 10 ft (3.1 m) tall in frost-free areas, but typically grows to about 6 ft (1.8 m) tall in cooler regions where it is root hardy but dies back in winter.

The flowers appear in late summer or early fall, and are quite unusual looking. They form on red 4 in (10.2 cm) cone-shaped bracts, with several 2 in (5 cm) pure white crinkled flowers protruding from each cone. The flowers look like crepe paper - thus the common name of crepe ginger. After the flowers fade away, the attractive red cone-shaped bracts remain.

As beautiful as the species is, there are a number of cultivars of Costus speciosus that are sought after as garden ornamentals. Most are not as hardy as the species and do not grow as tall. The cultivar 'Pink Shadow' is similar to the species but the white flowers are blushed with pink. The cultivar 'Variegatus' has green and white variegated leaves, flowers similar to the species, grows to 5-7 ft (1.5-2.1 m), but is only hardy to zone 9. The cultivar 'Foster Variegated' has reddish stems and broad creamy white striped leaves which are soft and furry to the touch. It only grows to 5 ft (1.5 m) tall and is less likely to flower than the species. The cultivar 'Nova' is a shorter plant, to about 3 ft (0.9 m), and has light green foliage and flowers similar to the species. Another short tetraploid is offered by Stokes Tropicals, and the description is similar to 'Nova'.

NOTE: some taxonomists still classify Costus and related genera in Zingiberaceae, the ginger family.

Location
Costus speciosus is native to the Malay Peninsula of Southeast Asia, but it has naturalized in some tropical areas, including Hawaii. It is listed as a potential invasive plant in the Federated States of Micronesia, Guam, Republic of Palau, and in French Polynesia.

...

Usage
Crepe ginger is best used for dramatic effect in a tropical landscape, but also combines well with other tall perennials as a backdrop.

Features
The crepe ginger is beautiful for its bold tropical foliage, and the flowers are just an added bonus. As with most gingers, this plant is easy to grow with virtually no pest problems.

Many gingers have culinary or medicinal uses. This species is not commonly used in western cultures, but the rhizome has been used in India and Southeast Asia to treat boils, constipation, diarrhea, dizziness, headache, vertigo, ear, eye, and nose pain, and to stop vomiting.


------------------------------------------------------------------------------


Following text taken from-http://www.herbalmedicinefromyourgarden.com/crepe-ginger-health-benefits/


The sap of young leaves and stems can be taken internally for diarrhea, for ear infections and eye infections.

Make a decoction using 30g (1 ounce) of dried rhizome added to 570ml (2.5 US cups, 1 UK pint) of cold water. Bring to a boil and reduce to a simmer, continue heating until the liquid is reduced by half, then strain and bottle, being careful to label with the name of the herb and the date. This may be refrigerated for use within 3-4 days. The dose is up to 1 US cup (240ml, 8 fl oz) per day, split into 3 doses. This can be used to treat coughs and colds, congestion of the nose and lungs, and internal parasites. It can also be used externally to treat skin infections.

In Malaysia, the juice of the rhizome is used as a purgative.

Various studies have found that an extract of the rhizome can be used to lower blood sugar levels, to treat inflammation of the liver, to fight stress, and as an antioxidant. It also increased uterine contractions making it a useful birthing aid where contractions are insufficient. Significant quantities of diosgenin (used to produce artificial hormones such as progesterone) were also found.

Although crepe ginger has a reputation in some areas as an aphrodisiac, no studies have demonstrated this effect.

--------------------------------------------------------------------------------

In JV, there are three plants in VC quarters.

Monday, March 19, 2012

SATYASAI BABA

କିଛିଦିନ ତଳେ ନିମ୍ନ ଲେଖାଟି ଲେଖିଥିଲି ଆଜିର ପ୍ରସଙ୍ଗ ସହ ଜଡ଼ିତ ପାଠକ ମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ ତାଙ୍କ ମତ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତୁ

ବାବା


ଏଇମିତି ଦିନେ ପୁଟ୍ଟପର୍ତ୍ତି ଯିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା, ଭକ୍ତ ଭାବରେ ବା କୌଣସି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ନୁହେଁ, ବରଂ ସେଠି ଥିବା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ କୌଣସି ଏକ ଗବେଷଣା ସନ୍ଦର୍ଭଟିର ଏକ ପରୀକ୍ଷକ ଭାବରେ ଥିଲା ଆମନ୍ତ୍ରଣ . ବାବାଙ୍କ ଭକ୍ତ ହେବା କିମ୍ବା ବିରୋଧି ବା ସମାଲୋଚକ ହେବା ଭାବନା ମନରେ କେବେ ଆସିନଥିଲା . କିନ୍ତୁ ତା’ମାନେ ନୁହେଁ ଯେ ମୁଁ ବାବାଙ୍କ ପ୍ରସିଦ୍ଧି, ଜନପ୍ରିୟତା, ଚମତ୍କାରିତା, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଓ ନୈସର୍ଗିକ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିଷୟରେ ଅଜ୍ଞ ଥିଲି . ମନେପଡେ, ୧୯୬୮ ସାଲରେ ସଂସ୍କୃତ ଟୁଇଶନ ସାରଙ୍କ ଘର ସମ୍ମୁଖ ଘରୁ ବାବାଙ୍କ ଫଟୋରୁ ବିଭୁତି ଝରିବା ଶୁଣି ମହିଳାମାନଙ୍କ ଗହଳି . ଏବେବି ମନେ ଅଛି ଆଇ.ଆଇ.ଟି ହଷ୍ଟେଲରେ ଉଦୀୟମାନ ବୈଜ୍ଞାନିକ ମାନଙ୍କର ତର୍କବିତର୍କ- ଶୂନ୍ୟରୁ ପାର୍ଥିବ-ବସ୍ତୁ ସୃଜନ କରିବାର ବାବାଙ୍କ ଚମତ୍କାରିତାର ସତ୍ୟତା ଉପରେ . ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳରେ କିଛି ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ନିୟମିତ ପୁଟ୍ଟପର୍ତ୍ତି ଯାତ୍ରା ସମୟରେ ହାଇଦ୍ରାବାଦରେ ସେମାନଙ୍କ ଆତିଥ୍ୟର ସୁଯୋଗ ଓ କେବେ କେମିତି ରେଳଯାତ୍ରା ସମୟରେ ଶିଶୁ ସନ୍ତାନକୁ ବାବାଙ୍କ ଆଶ୍ରମରେ ଛାଡି ଫେରିଆସୁଥିବା ପିତାମାତାଙ୍କ ସହ ଯାତ୍ରା କରିବା ସୁଯୋଗ ବ୍ୟତୀତ ମୋର ବାବାଙ୍କ ବିଷୟରେ ବିଶେଷ କିଛି ଜାଣିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳିନଥିଲା . ଭକ୍ତର ଭଗବାନ ପ୍ରତି ଆସ୍ଥା ଯେ ବାତ୍ସଲ୍ୟ-ବିରହ-ବେଦନା ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ତାହା ସହଯାତ୍ରୀ ମାତାଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଥିଲା . ଆମନ୍ତ୍ରଣ ପାଇବାପରେ ମନରେ ଅସୀମ କୌତୁହଳ .
ହାଇଦ୍ରାବାଦରୁ ଟ୍ରେନରେ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଷ୍ଟେସନରେ ଓହ୍ଲାଇ କାରରେ ପ୍ରଶାନ୍ତି ନିଲୟମ ପହଞ୍ଚିଲା ବେଳକୁ ସକାଳ ଛ’ଟା . ଆଶ୍ରମ ଭିତରେ ଏକ ଗେଷ୍ଟହାଉସରେ ରହିବା ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେଇଥିଲା . ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଜଣେ ପ୍ରଫେସର ଆସି ଠିକ ୭ଟାରେ ମୋତେ ତାଙ୍କ ଅନୁଷ୍ଠାନକୁ ନେଇ ଗଲେ . ସେଦିନ ବାବା ଆସି ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ ଉଦ୍‌ବୋଧନ ଦେବାର ଥିଲା . ଆମେ ସିଧା ଅଡିଟୋରିୟମକୁ ଗଲୁ . ସଭାଗୃହଟି ଅତି ପ୍ରଶସ୍ତ . ମୋତେ ଆଗଧାଡିକୁ ନେଇଗଲେ, ସେଠି ସଂସ୍ଥାର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରଫେସର, ଡିନ୍‌ ଆଦିଙ୍କ ସହ ପରିଚୟ ହେଲା . ଠିକ ସମୟରେ ସଭାକାର୍ଯ୍ୟାରମ୍ଭ ହେଲା, ବାବା ଆସି ସଭାମଞ୍ଚରେ ସିଂହାସନରେ ଉପବିଷ୍ଟ . ଭଜନ, ପ୍ରାର୍ଥନା ତଥା ସ୍ୱାଗତ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧନା ଆଦି ଔପଚାରିକତା ଉପରାନ୍ତ ବାବା ଅଭିଭାଷଣ ଦେବା ଆରମ୍ଭ କଲେ . ସେ ତେଲୁଗୁରେ କହୁଥିଲେ ଓ ଜଣେ ଭକ୍ତ ତାକୁ ଇଂରାଜୀରେ ଅନୁବାଦ କରୁଥିଲେ . ଆଗଧାଡିରେ ବସିଥିବାରୁ ଅତି ନିକଟରୁ ବାବାଙ୍କୁ ମୁଁ ଦେଖି ପାରୁଥିଲି . ସଭାରେ ଉପସ୍ଥିତ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ଯୋଡହସ୍ତରେ ତଳକୁ ମୁଁହ କରି ଧର୍ମୋପଦେଶ ପିଇଯାଉଥିଲେ . ମୁଁ କେବଳ ବକ୍ତୃତା ଶୁଣୁନଥିଲି, ବକ୍ତାଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ଗଭୀରତାକୁ କଳନା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲି . ବକ୍ତବ୍ୟର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଥିଲା ମାନବୀୟ ଧର୍ମ ଓ ଚରିତ୍ର ଗଠନ . ଅତି ସରଳ ଭାଷାରେ, ଆବଶ୍ୟକ ଅନୁଯାୟୀ କିଛିଟା ସଂସ୍କୃତ ଶ୍ଳୋକ, କିଛିଟା ଦୈନନ୍ଦିନ ବ୍ୟବହାରିକ ଉଦାହରଣ ଦେଇ ମାନବୀୟ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ଗୁରୁତ୍ୱ ଓ ତାହାଯେ ଶିକ୍ଷାର ଏକ ଅଭିନ୍ନାଙ୍ଗ; ତାର ଯଥାର୍ଥତା ପ୍ରାଞ୍ଜଳଭାବରେ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରୁଥିଲେ . ବକ୍ତବ୍ୟ ଶିକ୍ଷକୀୟ-ଶୈଳୀରେ ଥିଲା; ଥିଲା ଏକ ଅଭିଜ୍ଞ, ଜ୍ଞାନାଗ୍ନୀରେ ପକ୍ୱ ଓ ଏକାଧିକ ଜ୍ଞାନସ୍ରୋତର ତ୍ରିବେଣୀ-ସ୍ନାତ ଶିକ୍ଷକର ନିଜ ସନ୍ତାନ-ପ୍ରାୟ ଆବାଳବୃଦ୍ଧବନିତାଙ୍କ ପ୍ରତି ସ୍ୱାନୁଭୂତିୟ ବିଦ୍ୟା ଦ୍ୱାରା ଦିଗଦର୍ଶନ . ମୋର ଯାହା କିଛି ଶିକ୍ଷକତାର ଅଭିଜ୍ଞତା, ସେଥିରୁ ମୁଁ ଜାଣୁଥିଲି ସମ୍ମୁଖରେ ଥିବା ବକ୍ତା ସାଧାରଣ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପରି ପୂର୍ବ ରାତ୍ରୀରୁ ଶ୍ରେଣୀ-ପ୍ରସ୍ତୁତି କରି ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ ଅନର୍ଗଳ ଭାଷଣ ଦେଉନାହାନ୍ତି, ଶିକ୍ଷକ ଜଣକ ନିଶ୍ଚୟ ଅସୀମ ଜ୍ଞାନ-ଆହରଣ ପଶ୍ଚାତ୍‌ ସ୍ୱୟଂ ସେଇ ଜ୍ଞାନକୁ ଅନ୍ତରରେ ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି, ସେଇ ଜ୍ଞାନ-ସାଗରରେ ବାରମ୍ବାର ସନ୍ତରଣ କରି; ଚେତନା, ବିବେକ, ଜ୍ଞାନ ତଥା ବୈଦିକ ରୀତିର ଏକ ଅମୃତ ମିଶ୍ରଣ ଆଜି ସମଗ୍ର ଜଗତକୁ ବିତରଣ କରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି . କୌଣସି ଦେବଦତ୍ତ ସିଦ୍ଧପୁରୁଷ ଦ୍ୱାରାହିଁ କେବଳ ଏ କାର୍ଯ୍ୟସିଦ୍ଧି ସମ୍ଭବ . ବକ୍ତବ୍ୟର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଥିଲା ଅତି ଭାରି କିନ୍ତୁ ବକ୍ତବ୍ୟ-ଶୈଳୀ ଥିଲା ଅତି ଆନନ୍ଦଦାୟୀ, ଉପଭୋଗ୍ୟ; ବକ୍ତା ଥିଲେ ଅତି ଶାନ୍ତ, ତାଙ୍କ ମୂଖ-ନିସୃତ ବାଣୀ ଥିଲା ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା-ପ୍ରାୟ ଶୀତଳ କିନ୍ତୁ ଶକ୍ତ ଓ ତୀକ୍ଷ୍ଣ-- ଶ୍ରୋତାର ଚରିତ୍ରକୁ ଘଷି, ମାଜି କାଞ୍ଚନ-ସଦୃଶ କରିବା ନିମନ୍ତେ .
ସରୁ ସରୁ ୯ଟା ବାଜିଗଲା, ଏତେସମୟ କେମିତି ଅତିବାହିତ ହେଲା ଜଣାପଡିଲା ନାହିଁ . ସଭା ସମାପ୍ତି ପରେ ସଂସ୍ଥାର ଡିନ୍‌ ଆସି ମୋତେ ଡାକି ନେଲେ ପ୍ରାତଃଭୋଜନ ପାଇଁ . ସେମାନଙ୍କ ଅତିଥିସତ୍କାର ମୋତେ ଅପ୍ରତିଭ ଲାଗୁଥାଏ . ଏକ ସାଧାରଣ ପରୀକ୍ଷକକୁ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନକରୁଥିବା ମୋତେ ବିସ୍ମିତ କରୁଥିଲା . ଅନୁଷ୍ଠାନର କୁଳପତି, ଡିନ ଆଦି ସମସ୍ତେ ମୋର ରହିବା, ଖାଇବା, ଆସିବା ଓ ଯିବାରେ ଆଶାତୀତ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥାଆନ୍ତି . ପରୀକ୍ଷା ଆରମ୍ଭ କରିବା ଶୁଭମୁହୂର୍ତ୍ତ ଗଣନା ହେଇଥାଏ ୯.୪୭ . ତେଣୁ ଲଗ୍ନସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ପଡିଲା .
ପି.ଏଚ.ଡି ଭାଇଭା ଆରମ୍ଭ ହେବାମାତ୍ରକେ ସନ୍ଦର୍ଭଟା ଅତି ପରିଚିତ ମନେ ହେଲା . କିଛି ବର୍ଷ ତଳେ ଏଇ ସନ୍ଦର୍ଭଟା ମୋ ପାଖକୁ ସମୀକ୍ଷାର୍ଥେ ଆସିଥିଲା . ମୁଁ ତାକୁ ପୁରାପୁରି ନାକଚ ନକରିଥିଲେ ବି ନିଜର ଅସନ୍ତୋଷ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲି ଓ ସନ୍ଦର୍ଭଟା ପି.ଏଚ୍‌.ଡି ଡିଗ୍ରି-ଯୋଗ୍ୟ ବିବେଚିତ ହେବାକୁ ହେଲେ ଆଉ କିଛି ଅଧିକ ଓ ଉନ୍ନତ କାମ କରି ପୁନଃ ଜମା କରିବା ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଥିଲି . ଘଟଣାଟି ମୁଁ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି . ଭାଇଭା ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ମୋର ସହ-ପରୀକ୍ଷକ ଥିଲେ ଆଇ.ଆଇ.ଟି ମାଡ୍ରାସର ପ୍ରଫେସର ରାଘବନ, ଦେଶ ବିଦେଶରେ ତାଙ୍କର ବେଶ ଖ୍ୟାତି . ତାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ମୋର ଉପସ୍ଥିତି ଏକ ପର୍ବତ ପାଦଦେଶର ଥିବା ଏକ ଉଇହୁଙ୍କା ସଦୃଶ . ତଥାପି କୌଣସି ଅଜ୍ଞାତ କାରଣରୁ ଅନୁଷ୍ଠାନର ସମସ୍ତ ଅଧିକାରୀ ମୋର ମତକୁ ବିଶେଷ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା ମୋର ସନ୍ତୁଷ୍ଟି . ଭାଇଭା ସରିଲା ବେଳକୁ କାରଣଟି ଜଣା ପଡିଲା . ପ୍ରଫେସର ରାଘବନ ବାବାଙ୍କ ଭକ୍ତ ଓ ପ୍ରଶାନ୍ତି-ନିଲୟମକୁ ନିୟମିତ ଭାବରେ ଆସନ୍ତି . ପରୀକ୍ଷାର୍ଥୀଙ୍କ ସହ ତାଙ୍କର ପୂର୍ବ ପରିଚୟ ଥିଲା ଓ ତାଙ୍କର ରିପୋର୍ଟ ସହାନୁଭୁତିଶୀଳ ଥିଲା . ତୃତୀୟ ବିଦେଶୀ-ପରୀକ୍ଷକ ଜଣଙ୍କ ରିପୋର୍ଟବି ଏକପ୍ରକାର ସନ୍ତୋଷଜନକ ଥିଲା, କହିଥିଲେ “ଆମ ଦେଶରେ ନହେଲେ ବି ଭାରତରେ ଉପଲବ୍ଧ ସୁବିଧା, ସୁଯୋଗକୁ ଦେଖିଲେ ସନ୍ଦର୍ଭଟି ପି.ଏଚ.ଡି-ଯୋଗ୍ୟ କୁହାଯାଇପାରିବ” . କେବଳ ମୋର ରିପୋର୍ଟଟିରେ କିଛି ଅଭିଯୋଗ ଥିଲା . ପରୀକ୍ଷାର୍ଥୀଜଣକ ଅନୁଷ୍ଠାନର କର୍ତ୍ତୁପକ୍ଷଙ୍କୁ ମୋ ରିପୋର୍ଟକୁ ଉପେକ୍ଷାକରି ଡିଗ୍ରିପ୍ରଦାନର ସମ୍ମତି ଭିକ୍ଷାକରିଥିଲେ . କର୍ତ୍ତୁପକ୍ଷ ବିଭିନ୍ନ ପରାମର୍ଶ, ବିଚାର ବିମର୍ଶ ପରେ ବୋଧହୁଏ ପରୀକ୍ଷାର୍ଥୀଙ୍କ ଅନୁରୋଧକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିଲେ . ମନେହୁଏ, ବାବା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ବା ପରୋକ୍ଷ ଭାବରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶଦେଇଥିଲେ ଯେ ମୋର ଦେଇଥିବା ରିପୋର୍ଟ ଅନୁଯାୟୀ ସନ୍ଦର୍ଭର ପୁନଃ-ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆବଶ୍ୟକ ଓ ମୋର ସକରାତ୍ମକ ରିପୋର୍ଟ ଅନିର୍ବାର୍ଯ୍ୟ . ମୁଁ ଏବେ ବୁଝିପାରିଲି ମୋର ଭି.ଆଇ.ପି.ତୂଲ୍ୟ ଅତିଥିସତ୍କାର ପାଇବାର ପଛରେ ଥିବା ଗୂଢ ରହସ୍ୟ . ପରୀକ୍ଷାର୍ଥୀ ବାଧ୍ୟ ହେଇ ସନ୍ଦର୍ଭ ଯଥାସମ୍ଭବ ସଂଶୋଧନ କରିଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କର ଏଇ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ପରେ ମୋର ସକରାତ୍ମକ ରିପୋର୍ଟ ଦେବାରେ କିଛି ଆପତ୍ତି ନ ଥିଲା .
ରାଘବନଙ୍କ ସହ ଗେଷ୍ଟହାଉସକୁ ଫେରିଆସିଲୁ ଓ ସେଠିହିଁ ଭୋଜନ ପରିବେଷଣ କରା ଗଲା . ଭୋଜନ ଉପରାନ୍ତ ଆଶ୍ରମର ଜଣେ ଭକ୍ତ କାରଟିଏ ଆଣି ମୋତେ ଆଶ୍ରମ ବୁଲି ଦେଖିବାକୁ ନେଇଗଲେ . ଆମେ ସେଠିକାର ଚିକିତ୍ସାଳୟକୁ ଗଲୁ . ମୋ ପାଇଁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅନୁମତି ଥାଏ ଓ ଫଳତଃ ଚିକିତ୍ସାଳୟର ବିଭିନ୍ନ ଅନ୍ତପୁରକୁ ଯାଇ ଦେଖିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା . ଚିକିତ୍ସାଳୟର ଭିତ୍ତିଭୁମୀୟସୁବିଧା ସୁଯୋଗ, ପରିଚାଳନା ପ୍ରଣାଳୀ, ପରିଷ୍କାର ପରିଚ୍ଛନ୍ନତା ବଡ ବେଭାରତୀୟ ଲାଗୁଥାଏ . ଭକ୍ତ ଜଣକ ଅତି ତରବରରେ ଥିବା ଜଣା ପଡୁଥିଲେ, ଅପରାହ୍ନର ଦର୍ଶନ ସମୟ ପାଖେଇଆସୁଥାଏ . ତେଣୁ ଶୀଘ୍ର ଆଶ୍ରମ ଅଭିମୁଖେ ପ୍ରସ୍ଥାନ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲା ବେଳକୁ ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଯୋଗ ଦେଲେ . ଭକ୍ତ ହେଇଥିବେ ବୋଧହୁଏ, ଶ୍ୱେତବସ୍ତ୍ର ପରିଧାନ କରିଥିଲେ . କାରରେ ବସିଲାପରେ ପରିଚୟ ଆଦାନପ୍ରଦାନରୁ ଜଣା ପଡିଲା, ସେ ଆମେରିକାର ଜଣେ ଡକ୍ଟର ଓ ଆସିଛନ୍ତି ଏକ ଆଧୁନିକ, ଜଟିଳ ଚିକିତ୍ସା ଉପକରଣ ଆମେରିକାରୁ ଆଣି ପୁଟ୍ଟପର୍ତ୍ତିରେ ସ୍ଥାପନ କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ . ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଆଶ୍ରମକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ବାବାଙ୍କ ଦର୍ଶନାର୍ଥେ . ଦର୍ଶନ ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚିଲାବେଳକୁ, ଅନୁଷ୍ଠାନର କୁଳପତି ତଥା ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଫେସରଗଣ ମୋତେ ପାଛୋଟି ନେଲେ ଏକ ହଲକୁ . ଅଗଣ୍ୟ ଆଶାୟୀ ଭକ୍ତ ସେଠି ଅପେକ୍ଷାରତ, ବାବାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଅଭିଳାଷରେ . ସମ୍ମୁଖର ମଧ୍ୟଭାଗରେଥିବା ସତରଞ୍ଜି ଉପରେ ମାନ୍ୟଗଣ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି କିଛି ବସିଥାଆନ୍ତି . ମୋର ସେଠି ବସିବା ବନ୍ଦୋବସ୍ତ ହେଇ ଥାଏ . ମୁଁ ଓ ଡକ୍ଟରଜଣକ ଦ୍ୱିତୀୟ ଧାଡିରେ ବସିଲୁ . ସେ କଡରେ ବସିଲେ ଓ ତାପରକୁ ମୁଁ ସ୍ଥାନ ନେଲି . ଭଜନ ଅତି ଜୋରରେ ଚାଲିଥାଏ . ବାବା ହଲରେ ପ୍ରବେଶ କରିବାମାତ୍ରେ ଭଜନ ଆହୁରି ଜୋର ଧରିଥାଏ . ସମସ୍ତ ଭକ୍ତ ଜୋଡହସ୍ତରେ, ହାତରେ କିଛି କାଗଜ ଧରି ବସିଥାଆନ୍ତି . ଭଗବାନ ଶ୍ରୀ ସତ୍ୟସାଇବାବା ଅତି ଧୀର ଗତିରେ ଆମ ବସିବା ସତରଞ୍ଜି ଚାରି ପାଖରେ ପଡିଥିବା ଗାଲିଚାରେ ଚାଲିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ . ଅତି ଶାନ୍ତ, ଧୀର, ଦୈବିକ ଥିଲା ତାଙ୍କ ମୂଦ୍ରା . ବାମ ହସ୍ତଟି ସିଧାଭାବରେ ଝୁଲୁଥିଲା ଓ ସେ ହାତରେ ସେ ଧରିଥିଲେ ଭକ୍ତମାନଙ୍କଠାରୁ ଗ୍ରହଣ କରିଥିବା କାଗଜଫର୍ଦ୍ଦ ସବୁ . ସେଇ କାଗଜମାନଙ୍କରେ କେତେଯେ ଭକ୍ତ ନିଜନିଜର ସମାସ୍ୟା ଓ ତାର ସମାଧାନ ନିମନ୍ତେ ଦିଗଦର୍ଶନର ଅନୁରୋଧ ଲେଖିଥିଲେ . ଦକ୍ଷିଣ ହସ୍ତଚାଳନ ମୂଦ୍ରା ଓ ମୁଖର ଭାବ ଦେଖିଲେ ମନେହେଉଥାଏ ସତରେ ଯେମିତି ଭକ୍ତଜଗତକୁ ଭଗବାନ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛନ୍ତି . ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ବୁଝେ ସତେ ଯେମିତି ବାବା ପଚାରୁଛନ୍ତି, “ୟେ କଣ” . କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତର ଭଗବାନ ସହ ଯେଉଁ ନୈସର୍ଗିକ ଯୋଗାଯୋଗ ରହିଛି ସେଥିରେ ସେଇ ଭାବକୁ ଅନେକ ରୁପ ଦିଆଯାଇପାରେ- ସତେ ଯେମିତି “ରେ ମୂଢ, ଏ ଆସକ୍ତି କି’ପାଇଁ”! ବା “ତୋତେ ସବୁ ମାୟା ତ୍ୟାଗର ପଥ ଦେଖାଇଛି, ପୁଣି ଏ ମାୟା କାହିଁକି . ” ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି . ମୋ ପରି ଅଭକ୍ତକୁ କିଛି ବୁଝା ପଡୁନଥାଏ . ବାବା ଆସି ଆମ ବସିବା ଜାଗା ପାଖରେ ସ୍ଥିର ହେଇ ରହିଗଲେ, ଡକ୍ଟରଜଣଙ୍କ ଅତି ନିକଟରେ . ଡକ୍ଟର ଜଣକ ଭକ୍ତିରେ ଗଦଗଦ ହେଇ ସିଧା ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣିପାତ କଲେ . ବାବା ନିଜେ ତାଙ୍କୁ ହାତରେ ଉଠାଇଆଣିଲେ . ଡକ୍ଟର ନିଜର ପରିଚୟ ଦେଲେ ଓ ବାବା ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଦକ୍ଷିଣ ହସ୍ତ ବୁଲାଇ ଆଣି ଡକ୍ଟରଙ୍କ ଶିରରେ ଦେଉଦେଉ ଏକ ରୁପାର ହାର ପ୍ରକଟ ହେଲା ଓ ଭକ୍ତ ଜଣକ ତାହା ପାଇ କୃତଜ୍ଞତାରେ ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ ମନେ କଲେ . ପୂର୍ବଶ୍ରାବ୍ୟ ଚମକ୍ତାରଶକ୍ତିର ପ୍ରଦର୍ଶନ ମୋତେ ଅତି ସମୀପରୁ ଦୃଶ୍ୟ ହେଲା .
ସଂଧ୍ୟା ହେଉହେଉ ମୋର ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନର ସମୟ ହେଇଯାଇଥିଲା . ରେଳଷ୍ଟେସନରେ ଆସି ନିର୍ଜନ ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ରେଳଗାଡିକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବା ସମୟରେ କିଛି ଘଣ୍ଟାଭିତରେ ଘଟିଯାଇଥିବା ଏତେଟା ଘଟଣାକୁ ଖେଳେଇଖେଳେଇ କଳ୍ପନାରେ ପୁନଃପୁନଃ ରିପ୍ଲେ କରୁଥାଏ . ମନରେ ଏକ ପ୍ରକାର ତୃପ୍ତାନୁଭୁତି ଥିଲା ଯେ ମୋ ପରି ଅଭକ୍ତକୁ ପ୍ରଥମ ଯାତ୍ରାରେ ବାବାଙ୍କ ଯେତେ ପରିମାଣରେ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା ତାହା ବୋଧହୁଏ ଅନେକ ପୋଖତ ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଅପ୍ରାପ୍ୟ ହେଇଥିବ . ପ୍ରଭାତର ଉଦ୍‌ବୋଧନ, ଥେସିସ୍‌ ସମୀକ୍ଷାରେ ସ୍ୱଛଳତା, ମଲ୍ଟିସ୍ପେସିଆଲିଟି ଚିକିତ୍ସାଳୟର ସ୍ଥାପନା, ବିଦେଶର ସୁନାମଧନ୍ୟ ଚିକିତ୍ସକଙ୍କ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ, ସେମାନଙ୍କ ସହଯୋଗର ଯଥୋଚିତ ସମ୍ମାନ, ଏ ସବୁ ଚମତ୍କାର ନୁହେଁ ତ ଆଉ କଣ . ତେବେ ବାବାଙ୍କ ସମାଲୋଚକ ମାନେ କଣ ଏଇ ଚମତ୍କାର ଶକ୍ତିକୁ ଦେଖି ପାରୁନାହନ୍ତି .
ଏଇ ଘଟଣାର ଅନେକ ବର୍ଷ ଅତିବାହିତ ହେଇଯାଇଛି . ବାବାଙ୍କ ମହାପ୍ରୟାଣ ଦିନ ଅକସ୍ମାତ ବିଗତ ଦିନର ସ୍ମୃତିର ଏଇ କିଛି ପୃଷ୍ଠା କେଉଁ ଅତାଳତାଳ ଗହୀରରୁ ଉଙ୍କି ମାରିଲା . ବୋଧହୁଏ ସେଦିନ ତାଙ୍କର ମହାପ୍ରୟାଣର କାମନା କରି ପ୍ରାର୍ଥନା ବା ଭଜନ କରିବା ଅପେକ୍ଷା ତାଙ୍କର ଆଦର୍ଶରେ ଅନୁପ୍ରାଣିତ ହେଇ ସମାଜ ପାଇଁ କିଛି ଚିନ୍ତା କରିବାଟା ଅଧିକ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ . ମୁଁ ସିନା ତାଙ୍କ କେବେ ଭକ୍ତ ନ ଥିଲି କିନ୍ତୁ ଆମ ସହରରେ, ଆମ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ତାଙ୍କ ଅଗଣିତ ଭକ୍ତ . ତେବେ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ଏବେ ବି କାହିଁକି ସ୍ୱଜନଙ୍କ ଥେସିସ୍‌ରେ ପରୀକ୍ଷକଙ୍କ କିଛି ଆପତ୍ତି ହେଲେ, ଭକ୍ତ-ସହକର୍ମୀମାନେ ପରୀକ୍ଷକ ବଦଳେଇବା ଅନୁରୋଧ କରୁଥାଆନ୍ତି . କ’ଣ ଏବେବି ବାବାଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ବା ପରୋକ୍ଷ ହସ୍ତକ୍ଷେପ ନିହାତି ଆବଶ୍ୟକ . ତାହେଲେ ଏଇ ଭକ୍ତଗଣ କଣ ସର୍ବଦା ଅବୋଧ ଶିଶୁ ହେଇ ରହିଥିବେ ଓ ବାବା ଅବା ତାଙ୍କ ଭାବି-ଅବତାର ସର୍ବଦା ସେଇ ସେଇ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଚାଲିଥିବେ ?

Wednesday, November 16, 2011

Participation in Development

ଆଜି ଖବରକାଗଜରେ କିଛିଟା ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଖବର ପଢି କିଛି କହିବାକୁ ଅଦମ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ପ୍ରଧାନ ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଶାମ ପିଟ୍ରୋଦାଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଭାରତରେ ମେଟା-ୟୁନିଭର୍ସିଟି ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ପ୍ରସ୍ତାବ ଅଛି ଏତଦ୍ୱାରା କାନପୁରରେ ପଢୁଥିବା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଦିଲ୍ଲୀର କୌଣସି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦିଆଯାଉଥିବା କିଛି ବିଷୟ ପଢିପାରିବ ଏହା ଫଳରେ ବିଦ୍ୟର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ କେବଳ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ବିଦ୍ୟାଗ୍ରହଣ ନ କରି ଦେଶର ଯେକୌଣସି ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ନିଜ ମନମୁତାବକ ବିଷୟରେ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରିପାରିବ ଦ୍ୱିତୀୟ ଖବରଟି ହେଲା ଅଗ୍ନି-୪ର ସଫଳତା ଡ଼ା ସାରସ୍ୱତ, ମୂଖ୍ୟ ବୈଜ୍ଞାନିକ ପରାମର୍ଶଦାତା, ଙ୍କ କହିବା ଅନୁସାରେ ଏହି କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ରଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଆମ ଦେଶର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଏହି ଦୁଇଟି ଖବର ପଢି ଯେ କୌଣସି ଭାରତୀୟ ନିଜକୁ ଭାରତୀୟ ହେବାରେ ଗର୍ବିତ ବୋଧ କରିବ ଓ ଭାରତୀୟ ହେବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିବାରୁ ଭଗବାନ ପାଖରେ କୃତଜ୍ଞ ହେବ ଏହା ଯେ ଆମ ଦେଶର ପ୍ରଗତି ପଥରେ ଏକ ମସ୍ତବଡ ପାହୁଣ୍ଡ ସେଥିରେ କିଛି ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଆମେ ଯଦି ବୈଣ୍ଡା ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ, ବା’ କୁମାରବନ୍ଧ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ ବା’ ଏଇମିତି ଏକ ତଥାକଥିତ ଅନୁନ୍ନତ ଅଞ୍ଚଳର ଏକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଛାତ୍ର ବା’ ଛାତ୍ରୀକୁ ଏହି ବିଷୟରେ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା, ଆମେ ଜାଣି ପାରିବା ଯେ ସେମାନେ ଏହି ଖବରକୁ ’ସାଧାରଣ ଜ୍ଞାନ’ ର ଏକ ବିଷୟ ଭାବରେ ପଢିବା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କିଛି ଅନୁଭବ କରିପାରୁନାହାନ୍ତି ଏହି ଘଟଣାଟି ଭାରତରେ ହେଇଥାଉ ବା’ ଅନ୍ୟ ଦେଶରେ ହେଉ ତାଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ, ଅତିଶୟ ନିର୍ବିକାର ଭାବନା ମୁଁ ଏତେ ଜୋର ଦେଇ କହିବା ପଛରେ ଅଛି ମୋର ନିଜ ଅଭିଜ୍ଞତା ବିଗତ ତିନି ବର୍ଷରେ ମୁଁ ଯେତେ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ-ଗସ୍ତରେ ଯାଇଥିଲି ସବୁବେଳେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲିଥିଲି, “ ଡା ଅମର୍ତ୍ତ୍ୟ ସେନ୍‌ କିଏ?” ଓ ମୁଁ କେବେ ବି ତାର ସଠିକ ଉତ୍ତର ପାଇନଥିଲି ଯଦିଓ ଆମ ଦେଶ ପ୍ରଗତି ପଥରେ ଏକ ମସ୍ତବଡ ପାହୁଣ୍ଡ ନେଇ ଅଗ୍ରସର ହେଲା, ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ସତରେ କ’ଣ ଦେଶର ପ୍ରତି ନାଗରିକ ଅଗ୍ରସର ହେଲେ ଆମେ ଆମର ଅନିଚ୍ଛାସତ୍ତ୍ୱେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡିବ ଯେ ଏହି ପ୍ରକାର କିଛି ଆଶା କରିବ ବୃଥା ତା ମାନେ ଦେଶ ଅଗ୍ରସର ହେଲେ ବି ଦେଶର ଅନେକ ଅଞ୍ଚଳ ପଛୁଆ ହେଇ ରହିଯାଉଛି ଖାଲି ପଛୁଆ ହେଇ ରହୁନାହିଁ, ଏହି ମସ୍ତବଡ ପାହୁଣ୍ଡଟି ସାଧାରଣତଃ ୨ ବା’ ୩ ଟି ପାହୁଣ୍ଡ ସଦୃଷ ଓ ଯେ ପଛୁଆ ହେଲା ତାର ବ୍ୟବଧାନ ଏକାଧିକ ପାହୁଣ୍ଡ ଦାୟୀ କିଏ, ଏହା ସମ୍ଭବ କି ଦେଶ ସର୍ବଦା ଅଗ୍ରସର ହେବା ଆଗରୁ ତାର ପ୍ରତିଟି ନାଗରିକକୁ ସାଉଁଟି ଧରି ଅଗ୍ରସର ହେବ ସ୍ୱୟଂ ନାଗରିକ ନିଜ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଏହି ଅଗ୍ରସର ହେବା ପ୍ରଣାଳୀରେ ସାମିଲ ହେବା ଉଚିତ ଏହା ସତ୍ୟ ଯେ ପ୍ରତିଟି ନାଗରିକ ପ୍ରତିଟି ବିକାଶ ପଥରେ ସାମିଲ ହେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତତଃ କୌଣସି ଏକ ବିକାଶ ପ୍ରଥାରେ ସାମିଲ ହେଲେ ଦେଶର ଆଉ କେବେ ଅନୁନ୍ନତ ଅଞ୍ଚଳ ରହିବ ନାହଁ ଆପଣ ମାନେ ବୁଝି ପାରୁଥିବେ ଯେ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ଦାୟୀତ୍ୱ କେତେ ଅଧିକ

Tuesday, August 30, 2011

Windsor Guildhall and current issues



ଫର୍ବ୍‌ସ୍‍ ମେଗାଜିନ୍‌ର ବର୍ତ୍ତମାନ-ସଂଖ୍ୟାରେ ରାହୁଲ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ବିଷୟରେ ଏକ ଆଲୋଚନା-ପ୍ରବନ୍ଧ ପ୍ରକାଶିତ ହେଇଛି | ସେଥିରେ ଅନ୍ନା ହଜାରେ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ସାର୍‌ କ୍ରିଷ୍ଟୋଫର ରେନ୍‌ଙ୍କ ଏକ ବୃତ୍ତାନ୍ତ ଦିଆ ଯାଇଛି, ଏହା ଖ୍ରୀ:୧୬୬୮ର ଘଟଣାଟିଏ | ସପ୍ତଦଶ ଶତାବ୍ଦୀର ସାର୍‌ କ୍ରିଷ୍ଟୋଫର ରେନ୍‌ ଏକ ବିଶ୍ୱପ୍ରସିଦ୍ଧ ସ୍ଥପତି ବା’ ଆର୍କିଟେକ୍ଟ | ୱିଣ୍ଡସର ସହରର ଟାଉନହଲ (ୱିଣ୍ଡସର-ଗିଲ୍‍ଡ୍‌-ହଲ) ତିଆରି ତାଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱରେ ଥିଲା | ଅଷ୍ଟାଦଶ ସ୍ତମ୍ଭ ବିଶିଷ୍ଟ ଏକ ସୁନ୍ଦର, ଅତି ମନୋହାରୀ ଅଟ୍ଟାଳିକା ସେ ସୃଜନା କରିଥିଲେ (ଫଟୋ) | ଏହାର ତଳ ମହଲା ସାଧାରଣ ବଜାର ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର ହେବାର ଯୋଜନା ଥିଲା ଓ ଉପର ମହଲାଟି ସଭା ସମିତି ନିମନ୍ତେ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଥିଲା | ସହରର କାଉନସିଲରମାନଙ୍କ ମତ ହେଲା ୟେ ହଲ’ଟିର ଭାରସାମ୍ୟ ରକ୍ଷା କରିବା ନିମନ୍ତେ ଚାରିକଡରେ ହେଇଥିବା ଅଠରଟି ସ୍ତମ୍ଭ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ ଓ ତାର ମଧ୍ୟଭାଗରେ ଅତିରିକ୍ତ ଚାରୋଟି ସ୍ତମ୍ଭ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ | ସାର୍‌ କ୍ରିଷ୍ଟୋଫର ରେନ୍ ଏଥିରେ ରାଜି ନଥିଲେ | କିନ୍ତୁ କାଉନସିଲରମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ସେ ଅସହାୟ ମନେ କଲେ | ଶେଷକୁ ସେ ହଲର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଭାଗରେ ଆଉ ଚାରୋଟି ସ୍ତମ୍ଭ ତିଆରିକଲେ | ବହୁ ବର୍ଷ ପରେ କିଛି କର୍ମୀ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟବଶତ ସିଡ଼ିରେ ଚଢିବାରୁ ଦେଖିଲେ ଯେ ସେଇ ଅତିରିକ୍ତ ଚାରୋଟି ସ୍ତମ୍ଭ ଛାତ-ତଳକୁ କିଛି ବ୍ୟବଧାନରେ ଥିଲା ଓ ତାହା କୌଣସି ଭାର ସମ୍ଭାଳୁନଥିଲା | ଅର୍ଥ ହେଲା, କାଉନସିଲରମାନଙ୍କ ମତ ରଖିବା ନିମନ୍ତେ ସାର୍‌ କ୍ରିଷ୍ଟୋଫର ରେନ୍‌ ଚାରୋଟି ସ୍ତମ୍ଭ ତ’ ତିଆରି କରିଦେଲେ (ଫଟୋ) କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ନିଜ ମତ ଅନୁଯାୟୀ ତାକୁ ଅଟ୍ଟାଳିକାର ଭାରସାମ୍ୟ ରଖିବା ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟବହାର କଲେ ନାହିଁ | ଚାରୋଟି ଯାକ ସ୍ତମ୍ଭ ଯେ ଅଦରକାରି ତାହା ସେ ପ୍ରତିପାଦନ କଲେ | ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାହା ସେମିତି ଶକ୍ତ ସବଳ ଦଣ୍ଡାୟମାନ, ଶୁଣାଯାଏ ଆଜିକାଲି କିଛି କାଷ୍ଠ-ଖଣ୍ଡ ଦେଇ ସେହି ସ୍ତମ୍ଭ ଓ ଛତ ମଝିରେ ରଖା ହେଇଛି |

ଫର୍ବ୍‌ସ୍‍ ମେଗାଜିନ୍‌ର ପ୍ରକାଶିତ ପ୍ରବନ୍ଧରେ ଲେଖକ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ ରାହୁଲ ଗାନ୍ଧୀ ମଧ୍ୟ ଆନ୍ନା ହଜାରେ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଏମିତି ଏକ ବିକଳ୍ପ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ ଯାହା ସାର ରେନ୍‍ଙ୍କ ଚତୁର୍ସ୍ତମ୍ଭ ସଦୃଶ | ଲେଖକ ଠିକ୍‍ କି ଭୁଲ୍‌ ସେହି ପ୍ରଶ୍ନତ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଆସିବ, କିନ୍ତୁ ଆହୁରି ବୃହତ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଲା କ’ଣ ସାର ରେନ୍‌ କିଛି ଅନୈତିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ନ ଥିଲେ ତ ?


Sunday, August 28, 2011

A Wild Flower





ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଦ୍ୱିଶତାଧିକ ଅନୁବନ୍ଧିତ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରୁ ଅଧିକାଂଶ ଗ୍ରାମୀଣ, ପର୍ବତୀୟ ଏବଂ/ଅବା ଆଦିବାସୀ ଅଞ୍ଚଳରେ ଅବସ୍ଥିତ | କୁଳପତି ଭାବରେ ଏହି କଲେଜଗୁଡ଼ାକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ-ଗସ୍ତ କରିବା ପ୍ରକୃତ ପ୍ରାକୃତିକ ଦୃଶ୍ୟ ଉପଭୋଗ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଥାଏ | ଏଇମିତି ଦିନେ କୁମାରବନ୍ଧରେ ଥିବା କଲେଜ-ଗସ୍ତ ସମୟରେ କଲେଜ ହତା ଭିତରେ ଏକ ବଣୁଆ ଫୁଲ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଲି | କଲେଜର ସମସ୍ତ ଷ୍ଟାଫ ତାକୁ ବଣୁଆ ଫୁଲ ଆଖ୍ୟା ଦେଲେ ବି ମୋତେ ମାତ୍ରାଧିକ ଆକର୍ଷିତ କରିଥିଲା | ଫୁଲର ବା ଗଛର ନାମ କେହି କହିପାରିଲେ ନାହିଁ, ଆମ ଘରେ ଥିବା ମାଳି ବି ଜାଣି ନଥିଲା | କିନ୍ତୁ ମୋତେ କାହିଁକି ଫୁଲଟି ଦେଖି ଆଜିକାଲି ବିଦେଶରେ ବ୍ୟବହାର ହେଉଥିବା ଫ୍ଲାୱାର-ବୁକେ’ ବା ଅନ୍ୟ ସାଜସଜ୍ଜାରେ ବ୍ୟବହାର କରାହେଉଥିବା ଫୁଲ ପରି ମନେହେଲା | ଫୁଲଟିର ଆକାର, ଗଛର ପତ୍ର ବିନ୍ୟାସ, ଡ଼ାଳ ଇତ୍ୟାଦି କୌଣସି ବିଦେଶୀ ଫୁଲ ତୂଳନାରେ କମ ଆଭିଜାତ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ନୁହେଁ | କେବଳ ଏତିକି ଯେ ଏହା ସଭ୍ୟସମାଜର ଲୋକଲୋଚନକୁ ଆସିନାହିଁ | ତାର ପରିଚୟ ଗ୍ରାମୀଣ ଇଲାକାରେ ସୀମିତ, ଗ୍ରାମୀଣ ମୁଲକରେ ତ ଫୁଲର ବ୍ୟବହାର କେବଳ ପୂଜା ବା ପ୍ରସାଧନ ନିମନ୍ତେ ଏବଂ ଅର୍କିଡ଼ ପରି ଫୁଲର ମୂଲ୍ୟ କିଛି ନାହିଁ | ବଲ୍‌ବ୍‌ଟିଏ ଆଣି ମୋ ନିଜ କ୍ୱାର୍ଟରରେ ଲଗାଇଲି, ବର୍ଷା ହେବା ପରେ ପରେ ପାଞ୍ଚ-ଛ’ ଟା ଗଛ ବାହାରି ଫୁଲ ହେଲା | ଗଛଟିର ଜାତି ଲିଲି ଓ ଅର୍କିଡ଼ ମିଶାମିଶି | ଫୁଲଟି ଧଳାରଙ୍ଗର (ଜଙ୍ଗଲରେ ଆହୁରି ଅନ୍ୟ ରଙ୍ଗର ଫୁଲ ଥାଇପାରେ) କିନ୍ତୁ ତାର କଢର ରଙ୍ଗ ନାଲି | ଫୁଲର ଜୀବନ-ସମୟ ତିନି ଚାରି ଦିନରୁ ବେଶି ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଫୁଲ ସବୁ ଝଡ଼ିଗଲା ପରେ ତାର ଲାଲ ରଙ୍ଗର ଡେମ୍ଫଟି ଆଜିକାଲିର ବୁକେ’ମାନଙ୍କରେ ବ୍ୟବହାର ହେଉଥିବା ବିଦେଶି ଫୁଲ ପରି ଲାଗେ | ଥରକରେ ଦଶାଧିକ ଫୁଲ ଫୁଟେ ତେଣୁ ଫ୍ଲାୱାର-ଭାସ‌ ନିମନ୍ତେ ଅତି ଉତ୍ତମ | ଫୁଟିବା ଆରମ୍ଭ ହେଲା ପରେ ଡ଼ାଳକୁ କାଟି ଆଣି ଘରେ ରଖିଲେ ବହୁତ ଦିନ ବୈଠକଖାନାରେ ଶୋଭା ଦେବ | କେହି ଯଦି ଏହି ଫୁଲର ନାମ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଦୟାକରି କହିବେ | ମୋତେ ଲାଗେ ଯଦି ସଙ୍ଗଠିତ-ଚାଷ କରାଯାଏ ଏହା ଆମ ଗ୍ରାମୀଣ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ ହେଇପାରିବ |

-ଅରୁନ୍‍ ପୂଜାରୀ


Sunday, October 10, 2010

ନେତୃତ୍ୱ-ପଟୁ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ
ବିଶ୍ୱବିଖ୍ୟାତ କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ କାଳରେ ବିଶୁ ମହାରଣା ଆସନ୍ନପ୍ରସବା ପତ୍ନୀଙ୍କଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଇ ୧୨ଶହ କାରିଗରଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱର ଦାୟୀତ୍ୱ ନେଇ ସୁଦୂର ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ତୀରରେ ୧୨ ବର୍ଷ କାଳ ବସତି କରୁଥିଲେ | ତାଙ୍କର ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ ପୁତ୍ର ଧର୍ମପଦ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ, ପିତା-ରହିତ ଶୈଶବ ତଥା ବାଲ୍ୟାବସ୍ଥା ଅତିବାହିତ କରିଥିଲେ | ପୁତ୍ର ଅଳିକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖାନ କରିବାର ନିର୍ଦ୍ଦୟତାର ଅଯୋଗ୍ୟା ମାତା, ୧୨ ବର୍ଷ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବା ପରେ ପିତା-ପୁତ୍ର-ମିଳନ ନିମନ୍ତେ ଧର୍ମପଦକୁ ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ତୀରକୁ ଯିବାର ଆଜ୍ଞା ଦେଇଥିଲେ | କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଅନୁସାରେ, ସନ୍ତକ ସଦୃଶ ସ୍ୱହସ୍ତ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ତାମ୍ବୁଳ ଦେଇ ଧର୍ମପଦକୁ ମାତା ନପୂର୍ବଦର୍ଶିତ ପିତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିବାର ଉପାୟ କହିଥିଲେ | ମାତା କହିଥିଲେ, “ପୁତ୍ର, ତୁମ ପିତା ଏକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଚକ୍ଷଣ କାରିଗର ହେବା ସଙ୍ଗେସଙ୍ଗେ ଏକାଧାରରେ ସେ ଏକ ଅନନ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରତୀକ | ପିତାଙ୍କୁ ଠାବ କରିବା ତୁମକୁ କୌଣସି ଆସୁବିଧା ହେବ ନାହିଁ | ୧୨ଶହ କାରିଗରଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱ ନେବାର ଯୋଗ୍ୟତା ତାଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର, ଆଚରଣର ତଥା ବାକ୍‌ଶୈଳୀର କୋଣେକୋଣେ ପରିଲକ୍ଷିତ | ମୋ ହାତ ଭଙ୍ଗା ପାନ ଖାଇ ସେ ତୋତେ ଚିହ୍ନିପାରିବେ |” କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଅନୁସାରେ, ପତ୍ନୀ-ପ୍ରସ୍ତୁତ-ତାମ୍ବୁଳ ଖାଇ ବିଶୁ ମହାରଣା ଧର୍ମପଦଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିପାରିଥିଲେ | କିନ୍ତୁ ପୁତ୍ର ପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ସଂକେତ ଥିଲା ପିତାଙ୍କର ନେତୃତ୍ୱ-ବିଶିଷ୍ଟ-ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ | ତାହେଲେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ଧର୍ମପଦ ପିତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଲେ କେମିତି | ଅନିଶ୍ଚିତ ଓ ଭୀତ ହେଲେବି ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ଦୃଢ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସହ ଧର୍ମପଦ ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା କୂଳରେ ପହଞ୍ଚିଲେ | ପ୍ରଥମେ ଦେଖିଲେ କିଛି କାରିଗର ପଥରକୁ କାଟିକାଟି ଏକ ବୃହଦାକାର ଚକ୍ର (ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳରେ କୋଣାର୍କ ଚକ ଭାବରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ) ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି | ପିତୃ-ସନ୍ଧାନରେ ବ୍ୟାକୁଳ ଧର୍ମପଦ ଏକ କାରିଗରକୁ ପଚାରିଲେ, “ମହାଶୟ, କହିପାରିବେ କି ଆପଣ କି କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ କି ଅଭିପ୍ରାୟରେ ଏଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛନ୍ତି?” କାରିଗର କହିଲେ,” ହେ ପୁତ୍ର, ସୁଦୂର ଗ୍ରାମରେ ମୋର ପରିବାର ରହନ୍ତି | ସେମାନଙ୍କୁ ୧୨ବର୍ଷତଳେ ଛାଡି ଆସିଛି | ଆଶା ମୋ ପୁତ୍ର ବି ତୁମ ପରି ହେଇଯାଇଥିବ | ମୁଁ ଏଠି ପଥର କାଟି ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ କରୁଅଛି ଓ ଏଇ ଅର୍ଥରେ ମୋର ପରିବାର ଭରଣପୋଷଣ ହେବ“ | ଧର୍ମପଦ ବୁଝିପାରିଲେ ଯେ ଏଇ ବ୍ୟକ୍ତି କେବେବି ତାର ପିତା ନୁହନ୍ତି | ଚକର ବିଭିନ୍ନ ଅଂଶ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାରେ ମଗ୍ନଥିବା ସମସ୍ତ କାରିଗର ଧର୍ମପଦର ପ୍ରଶ୍ନର ପ୍ରାୟ ଏକ ପ୍ରକାର ଉତ୍ତର ଦେଇଥିଲେ | ନିରାଶ ହେଇ ଧିରେଧିରେ ବିସ୍ତୃତ ବେଳାଭୁମିରେ ଆଗେଇଲେ | କିଛି ଦୂର ଗଲାପରେ ଦେଖିଲେ କିଛି କାରିଗର ସୁନ୍ଦର ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ | ମୂର୍ତ୍ତିମାନଙ୍କର କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ଦେଖି ଧର୍ମପଦର ବିସ୍ମୟର ସୀମା ନଥିଲା | ପ୍ରତିଟି ମୂର୍ତ୍ତି ଥିଲା ସ୍ଥାପତ୍ୟ କଳାର ତଥା ପ୍ରବୀଣ ଓ ନିପୁଣ କାରିଗରୀର ଅମୂଲ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ | ନାରୀ ଶରୀରର ଲାବଣ୍ୟତା, ଅବୟବମାନଙ୍କର ଭାରସାମ୍ୟ ଅନୁପାତ, ନୃତ୍ୟଭଙ୍ଗୀ, ବିସ୍ମିତ ଚାହାଣୀର ସମନ୍ୱୟ ଥିଲା ପ୍ରବୀଣ କାରିଗରୀର ନୀରବ ସାକ୍ଷ୍ୟ | ସେ ବିନମ୍ରତା ସହ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ , “ମହାଶୟ, କହିପାରିବେ କି ଆପଣ କି କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ କି ଅଭିପ୍ରାୟରେ ଏଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛନ୍ତି?” କାରିଗରଟିଏ କହିଲା, “ସବୁ କାରିଗର ମାନଙ୍କକୁ ଏଠି କାମକରିବାପାଇଁ ମହାରାଜା ପାରିଶ୍ରମିକ ତ ଦିଅନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏକ ଏମିତି ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢିବାକୁ ଚାହେଁ ଯାହା ସ୍ଥାପତ୍ୟ କଳା, ସୃଜନଶୀଳତା ଓ କାରୁକାର୍ଯ୍ୟର ସପୁର୍ଣ୍ଣତାର ଏକ ଚିରନ୍ତନ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ହେଇ ଚିରକାଳ ପାଇଁ ରହିବ“ | ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳରେ ଏହାର ସତ୍ୟତା ପ୍ରତିପାଦିତ ହେଇଥିଲା | ଧର୍ମପଦ କିନ୍ତୁ ବୁଝିପାରିଲେ ଯେ ଏଇ ବ୍ୟକ୍ତି କେବେବି ତାର ପିତା ନୁହନ୍ତି | ପୁଣି ଆଗେଇଲେ | ଦେଖିଲେ ଜଣେ କାରିଗର ଏକାଗ୍ରଚିତ୍ତରେ ଏକ ପଥରକୁ କିଛି ଆକାର ଦେବାରେ ମଗ୍ନ | ତାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ସତେ ଯେମିତି ଶକ୍ତ ପ୍ରସ୍ତରକୁ ଭେଦି ଅପରପାର୍ଶ୍ୱରେ ଥିବା ବିସ୍ତୃତ ଜଳରାଶି ଉପର ଦେଇ ଦୂର ଦିଗ୍‌ବଳୟକୁ ବୀଦିର୍ଣ୍ଣ କରି ଶୂନ୍ୟରେ କିଛିଟା ସଂଧାନ କରିବାରେ ଲାଗିଛି | “ମହାଶୟ, କହିପାରିବେ କି ଆପଣ କି କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ କି ଅଭିପ୍ରାୟରେ ଏଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛନ୍ତି?” ବିସ୍ମିତ ଓ ଉତ୍କର୍ଣ୍ଣ ଧର୍ମପଦ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ | କାରିଗର ଜଣକ ଚିନ୍ତାରେ ମଗ୍ନ ରହି, ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା ଆଡକୁ ଦୃଷ୍ଟି ନଦେଇ କହିଲେ, “ମୁଁ ପଥର କାଟୁଛି ଏକ ମନ୍ଦିର ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ | ଏବେ ଏଇ ପ୍ରସ୍ତରକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ମନ୍ଦିରର ଚୂଳ ତିଆରି କରିବା ଯୋଜନା କରୁଅଛି |” ଧର୍ମପଦ ନିଶ୍ଚିତ ହେବା ନିମନ୍ତେ ଏକ ତାମ୍ବୁଳ ବଢାଇଦେଲେ ଓ କାରିଗର ଜଣକ ଦୃଷ୍ଟି ଅବିଚଳ ରଖି ସ୍ୱତପ୍ରବୃତ୍ତ ପାନଟାକୁ ପାଟିରେ ପକାଇବା ମାତ୍ରକେ ତାଙ୍କର ମୁଖର ଭାବ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଲା | ଏ ଚିହ୍ନିପାରିଥିଲେ ପତ୍ନୀଙ୍କର ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପହାରଟିକୁ |
ଚାଲନ୍ତୁ ଆମେ ଧର୍ମପଦଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ତିନିପ୍ରକାର ଉତ୍ତରର ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିବା | ଅସଲରେ କିମ୍ବଦନ୍ତୀରୁ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଏଇ ଧର୍ମପଦ-ଉପାଖ୍ୟାନଟି ବିଖ୍ୟାତ ମ୍ୟାନେଜ୍‌ମେଣ୍ଟ ଗୁରୁ ଡ୍ରକର୍‌ଙ୍କ ପ୍ରଣୀତ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷର ନେତୃତ୍ୱ-ବିଶିଷ୍ଟ-ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ପରିଚୟ ପ୍ରଣାଳୀରୁ ଉଦ୍ଧୃତ | ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱରେ ନେତ୍ରୁତ୍ୱ-ଗୁଣର ଉପସ୍ଥିତି ବ୍ୟକ୍ତିର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ, ସମସାମୟିକ ସମସ୍ୟାର ପୂର୍ଣ୍ଣ-ଦୃଷ୍ଟିର କ୍ଷମତା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ | ପ୍ରଥମ କାରିଗରର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଅତି ସକୀର୍ଣ୍ଣ | ଉପସ୍ଥିତ ସମାସ୍ୟାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ସେ ହରାଇଥିଲେ, ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ହିଁ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ | ଯେନତେନପ୍ରକାରେଣ କାମତୁଲାଇ ପାରିଶ୍ରାମିକ ପାଇବା ତାଙ୍କର ଇଚ୍ଛା | ଅପରପକ୍ଷରେ ଦ୍ୱିତୀୟ କାରିଗର ଜଣକ ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଗୁଣାତ୍ମକ ମାନ ବୃଦ୍ଧି କରିବାରେ ଇଚ୍ଛୁକ କିନ୍ତୁ ପୂର୍ଣ୍ଣଦୃଷ୍ଟିର ଅଭାବ ଥିଲା | ଏଇ କାରିଗର ଗଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର ତୋଳିବା ପରି ମହାନ ବା ବୃହତ୍‌ ଲକ୍ଷ୍ୟର ଗୁରୁତ୍ୱ ନ ଥିଲା | ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ ଏଇକଥା ତାଙ୍କ ମନରେ ନ ଥିଲା | ଏଇମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଶେଷ କାରିଗର ଜଣକଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱରେ ଅତି ଉଚ୍ଚତମ ଗୁଣ ପରିଲକ୍ଷିତ ହୁଏ | ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିଲା global vision | ଆଧୁନିକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ବି ଏଇ ତିନି ଶ୍ରେଣୀରେ ବିଭାଜିତ | କିଛି ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ କେବଳ ଡିଗ୍ରୀ ପାଇବା ପାଇଁ ପଢନ୍ତି ଓ ଫଳସ୍ୱରୂପ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବା ଜୀବିକା ଉପାର୍ଜନର ମାଧ୍ୟମ ବୋଲି ଭାବନ୍ତି | ଆଉ କିଛି ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଜୀବିକା ଉପାର୍ଜନର ମାଧ୍ୟମ ଭାବିଲେବି ଉତ୍ତମ ଶିକ୍ଷା ଆହରଣ କରିବାକୁ ବି ଆକାଂକ୍ଷା ରଖନ୍ତି | ସେମାନେ ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀରେ (ଏପରିକି ପ୍ରଥମ ସ୍ଥାନରେ) ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଥାଆନ୍ତି କିନ୍ତୁ global vision ର ଅଭାବ ଥାଏ | ଶିକ୍ଷା ଆହରଣ କରି ଶିକ୍ଷିତ ହେଲେ ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ପ୍ରସ୍ପୁଟିତ ହେବ, ଦେଶ ଉନ୍ନତ ହେବ, ପରିବାର ଗର୍ବିତ ହେବ ଏଇ କଥା ଅତି କମ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଭାବିଥାଆନ୍ତି |

ଅରୁନ୍‌ ପୂଜାରୀ

Sunday, September 26, 2010

ଦାମ୍ଭିକ ଅଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଅନ୍ଧ ଉତ୍ତେଜନା
ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଗାଳ୍ପିକ ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ ତାଙ୍କ ଏକ ଅଭୁଲା ଗଳ୍ପ ’ବାକ୍‌ପଟୁ ହଂସ’ ରେ କହିଛନ୍ତି “ ... ପ୍ରକୃତ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟରୁ ମଣିଷ ଦ୍ୱିବିଧ କାରଣରୁ ବଞ୍ଚିତ ହୁଏ- ଦାମ୍ଭିକ ଅଜ୍ଞାନରୁ ଏବଂ ଅନ୍ଧ ଉତ୍ତେଜନାରୁ |” ଗଳ୍ପର ପ୍ରସଙ୍ଗ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନୋହାରୀ | ଜଣେ ସାଧୁ ଏକ ରାଜ୍ୟକୁ ଆସି କଥା-କୁହା ହଂସଟିଏ ଯାଚିଲେ | ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଅମାତ୍ୟଗଣ ହଂସର ବାଟ୍ପଂଟୁତାର ଉପଯୋଗିତା ବା ଗୁରୁତ୍ୱ ବିଷୟରେ ଅଜ୍ଞାନ ଥିବାରୁ ସାଧୁଙ୍କର ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖାନ କଲେ | ଏହା ଜାଣି ରାଜା ଉତ୍ତେଜିତ ହେଇ ହାତ ପାଆନ୍ତାରେ ହଂସକୁ ଦେଖି ବି ଚିହ୍ନି ପାରିଲେନି ଓ ହଂସଟି ଉଡିଚାଲିଯାଇଥିଲା | ଏଇ ପ୍ରକାରରେ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଦାମ୍ଭିକ ଅଜ୍ଞାନ ଓ ରାଜାଙ୍କ ଅନ୍ଧ ଉତ୍ତେଜନା ଯୋଗୁ ବାକ୍‌ପଟୁ-ହଂସରୂପି ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟରୁ ସମଗ୍ର ରାଜ୍ୟ ବଞ୍ଚିତ ହେଇଥିଲା | ଚାଲନ୍ତୁ ଆମେ ଏଇ ଦୁଇଟି ମାନବ ପ୍ରକୃତି -ଦାମ୍ଭିକ ଅଜ୍ଞାନ ଓ ଅନ୍ଧ ଉତ୍ତେଜନା- କୁ ଆଜିର ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଆଲୋଚନା କରିବା | ତଥ୍ୟଟି ଚିରନ୍ତନ, ସର୍ବ-କାଳ ସର୍ବ ସମାଜ ପ୍ରଯୂଜ୍ୟ ଓ ଯଥାର୍ଥ |
ସରକାରଙ୍କ ଯୋଜନା-ପ୍ରଣେତାମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଯଦି କିଛି ଅତି ନୂତନ, ଅଶ୍ରୁତପୂର୍ବ ଯୋଜନାର ପ୍ରସ୍ତାବ ରଖାଯାଏ ତେବେ ପ୍ରସ୍ତାବଟା ଯେତେ ଯୁଗାନ୍ତକାରୀଣି ହେଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ବ୍ୟକ୍ତି ତତ୍‌କ୍ଷଣାତ୍‍ ନାକଚ କରିଦିଅନ୍ତି- “ ହେଃ, ମୁଁ ଜାଣେ ଏଇ ଯୋଜନା କାମ କରିବନାହିଁ “; “ଏ ପ୍ରସ୍ତାବଟି ଉପଯୋଗୀ ନୁହେଁ “ | ସତ୍ୟ ଏହି ଯେ ଏମନ୍ତ ମତ ପ୍ରକାଶ ତାଙ୍କର ଭ୍ରାମିକ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ, ଦର୍ପ ତଥା ମିଥ୍ୟା ଦମ୍ଭ ଦ୍ୱାରା ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ହେଇଥାଏ ଓ ପ୍ରସ୍ତାବର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଉପରେ ସମ୍ୟକ୍‍ ଜ୍ଞାନ ତଥା ଜିଜ୍ଞାସାର ଅଭାବ ଥାଏ | ସେମାନେ ମତ ଦେବା ପୁର୍ବରୁ ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ପୁଂଖାନୁପୁଂଖ ଅନୁଧ୍ୟାନ ବି କରିନଥାଆନ୍ତି ଓ କରିବା ଦରକାର ବି ଭାବନ୍ତି ନାହିଁ | ଅନ୍ୟ ଅନେକ ବିଷୟରେ ସେମାନେ ବିଶେଷଜ୍ଞ ହେଇଥିବାରୁ, ସେମାନେ ନିଜକୁ ସର୍ବଜ୍ଞାନୀ ମଣନ୍ତି ତଥା ତାଙ୍କର ମତକୁ ସମାଜରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଏ | ଉପସ୍ଥିତ ବିଷୟବସ୍ତୁରେ ଅଜ୍ଞାନ ହେଲେ ସୁଦ୍ଧା ମିଥ୍ୟା, କାଳ୍ପନିକ ଦର୍ପରେ ସେମାନେ ଦାମ୍ଭିକ | ଗଳ୍ପର ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଯେମିତି ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଅମ୍ୟାତ ବୃନ୍ଦ ସେମାନଙ୍କର ରାଜକୀୟ ଦାୟୀତ୍ୱ ଓ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେତୁ ପ୍ରତିଟି ରାଜକୀୟ-ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ବିଷୟବସ୍ତୁରେ ବିଶେଷଜ୍ଞ ହେବାର ଦମ୍ଭ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥାଆନ୍ତି | ମନ୍ତ୍ରୀ ଜଣେ ସଧାରଣ ନାଗରିକ ତ ନୁହନ୍ତି | ତାଙ୍କର ମତ ସମାଜର ସମସ୍ତ ବର୍ଗଙ୍କ ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ | କିନ୍ତୁ କଥାକୁହା ହଂସର ଉପଯୋଗିତା ବିଷୟରେ ସେ ଅଜ୍ଞାନ | ଅମ୍ୟାତବୃନ୍ଦଙ୍କ ମତ ଯେ ବାକ୍‍-ପଟୁତା ହଂସର ମାଂସ ଅଧିକତର ସୁସ୍ୱାଦୁ କରିଥାଏ ଯେତେ ଅବାନ୍ତର ହେଲେ ବି ଗ୍ରହଣୀୟ ହେଇଥାଏ | ଆମ ସମାଜରେ ବି ବହୁ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜର ପ୍ରତିଷ୍ଠାର ଦମ୍ଭରେ ଦାମ୍ଭିକ ହେଇ ନିଜ ବିଶେଷଜ୍ଞତାର ପରିଧି ଅତିକ୍ରମ ବିଷୟରେ ମତ ପ୍ରକାଶ କରି ସମାଜର ଅପୂରଣୀୟ କ୍ଷତିର କାରଣ ହେଇଥାଆନ୍ତି |
ଅପର ପକ୍ଷରେ କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି କିଛି ବୁଝିବା ଆଗରୁ ଉତ୍ତେଜିତ ହେଇ ତାଙ୍କର ଉତ୍ତେଜିତ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଫଳତଃ ପ୍ରସ୍ତାବର ଉପକାରିତା ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିପାରିନଥାଆନ୍ତି ଓ ହଂସ ହାତପାଆନ୍ତାରେ ଆସି ଉଡିଯିବା ପରି ସମାଜକୁ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟରୁ ବଞ୍ଚିତ କରାଇଥାଆନ୍ତି | ଏଇ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ କୁହା ଯାଇପାରେ ଯେ ଦାମ୍ଭିକ ହେବା ବା ଉତ୍ତେଜିତ ହେବା ସବୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ନିନ୍ଦନୀୟ ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଅଜ୍ଞାନତା ସହ ଦାମ୍ଭିକତା ବା ନବୁଝି ଶୁଝି ଉତ୍ତେଜିତ ହେବା ଅତି କ୍ଷତିକାରକ |
ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଅତୀତରେ ଅନେକ କ୍ରାନ୍ତିକାରୀ ପ୍ରସ୍ତାବ ବି କାଟ୍‍ ଖାଇ ଯାଇଥିଲା ଓ ସେଥିରୁ ଅନେକ ପ୍ରସ୍ତାବ ଅଦୃଶ୍ୟ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟରୁ ଊଣା ନୁହେଁ | ଅତୀତରେ ସେମେଷ୍ଟର ସିସ୍ଟମ୍‌ ପ୍ରଣୟନ ସମୟରେ, ବା କ୍ରେଡିଟ୍‌ ସିସ୍ଟମ ସମୟରେ ବି ଦାମ୍ଭିକ ଅଜ୍ଞାନୀ ତଥା ଅନ୍ଧ ଉତ୍ତେଜିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଅଭ୍ୟୂଦୟ ହେଇଥିଲା | ଅବସର ପ୍ରାପ୍ତ ଉଚ୍ଚପଦସ୍ଥ ଅଧିକାରୀ ଗଣ ତାଙ୍କର ପ୍ରାକ୍‍-ଅବସର ଆଖ୍ୟା ବା ଉପାଧିର ଦମ୍ଭରେ ବିଷୟବସ୍ତୁ ଉପରେ ଉପଯୁକ୍ତ ଜ୍ଞାନ, ସୂଚନା ସଂଗ୍ରହ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ସେଇ ଉପାଧିର ଗୌରବକୁ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରି ନିଜର ମତ ବ୍ୟକ୍ତ କରିଥାଆନ୍ତି ଓ ଫଳତଃ ସମାଜ ହିଁ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହେଇଥାଏ | ଠିକ ସେଇପରି ଭାବରେ ଅନେକ ବ୍ୟକ୍ତି ନବୁଝି ନଶୁଝି ସମ୍ମୁଖରେ ଥିବା ମୁଲ୍ୟବୋଧକ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟର ମୁଲ୍ୟ କଳନା କରିବାରେ ଅକ୍ଷମ ହେଇ ଉତ୍ତେଜନାରେ ତାକୁ ହରାଇବସିବା ବି ସମାଜ ପାଇଁ ଅହିତକର | ଦେଶର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ଆମକୁ ନିଜକୁ ସ୍ଥିର ତଥା ଧୈର୍ୟ୍ୟର ସହ ସୂଚନା ଓ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରି ପ୍ରସ୍ତାବର ଆଲୋଚନା କରି ଅଦରକାରି ଉତ୍ତେଜନାରୁ ଦୂରରେ ରଖି ପାରିଲେ ସମାଜର ଅନେକ ଲାଭ ହେବ |
ଅରୁନ୍‌ ପୂଜାରୀ